De praktijk van Clara Pallí Monguilod wordt metaforisch gevormd door een gesprek tussen vijf personages.

De eerste, de filosoof. Ze is bezorgd over de eindige aard van dingen en hoe we voller kunnen leven, waarbij ze structuren bevraagt die voorschrijven hoe dingen 'zouden moeten' zijn.
De tweede, de illusionist. Met verwarrende trucs onthult ze obscure verbindingen tussen gebeurtenissen uit het verleden, heden en toekomst. Ze bootst ondoorzichtige manieren na waarop verhalen worden geconstrueerd, gedreven door een verlangen om te begrijpen.
Het derde personage, de surrealist. Ze is gefascineerd door het potentieel van het vreemde om nieuwe betekenis te krijgen en bevraagt de norm.
De vierde, de mystica. Ze zoekt naar de betekenis van dingen, omarmt mysterie en spiritualiteit, terwijl ze gegrond is in een aards rijk.
En tot slot, de kunstenaar, die onderzoekt welke rol kunst kan spelen in al deze overpeinzingen.